Blair Adams – zamordowany na parkingu obok złota i gotówki

Blair Adams urodził się 28 grudnia 1968 roku w Surrey (Kolumbia Brytyjska, Kanada). Mężczyzna mieszkał tam przez większość życia i pracował w branży budowlanej, najczęściej jako kierownik budowy. Choć Blair lubił swoją pracę i cieszył się sympatią współpracowników, to podobno kilku z nich za nim nie przepadało. Na tyle, że mieli rozpowiadać nieprawdziwe plotki na jego temat. Na krótko przed swoją dziwną podróżą Adams zwolnił się z pracy. Według niektórych źródeł odebrał swoją ostatnią wypłatę. Według innych nie zdążył tego zrobić.

5 lipca 1996 roku mężczyzna wycofał większość swoich pieniędzy z konta bankowego. Opróżnił także sejf z gotówki, biżuterii, złota i platyny. Następnie próbował przedostać się do Stanów Zjednoczonych promem z Victorii (Kolumbia Brytyjska, Kanada) do Seattle (Waszyngton, USA). Urzędnicy imigracyjni uznali go za potencjalnego kuriera narkotykowego ze względu na dużą ilość gotówki, którą miał przy sobie. Kiedy okazało się, że ma wyrok skazujący za narkotyki i napaść, odmówiono mu wjazdu.

We wczesnych godzinach porannych 9 lipca funkcjonariusze kanadyjskiej straży granicznej zauważyli Adamsa, który próbował przekroczyć pieszo granicę z USA na przejściu granicznym Pacific Highway. Urzędnicy odnotowali też, że 31-latek miał zadrapania na nogach i rękach. Okazało się, że Blair pasował do opisu mężczyzny zamieszanego w świeżą sprawę kradzieży samochodu. Ponadto porzucony pojazd znaleziono w pobliżu wspomnianego przejścia granicznego. Adams zaprzeczył jednak, by miał coś wspólnego z kradzieżą. Ostatecznie został uwolniony z powodu braku dowodów.

Przybycie Adamsa do USA

10 lipca 1996 roku mężczyźnie udało się finalnie dostać na teren Stanów Zjednoczonych. Blair wynajął samochód (Nissana Altimę) z wypożyczalni przy międzynarodowym lotnisku w Vancouver (Kanada). Przybył do Seattle i skierował się na lotnisko Seattle-Tacoma.

Kupił tam bilet w obie strony do Frankfurtu (Niemcy). Adams pracował wcześniej we Frankfurcie nad projektem dla firmy budowlanej swojego ojczyma. Co jakiś czas odwiedzał też ten kraj. Ostatni raz był w Niemczech rok przed opisywanymi wydarzeniami. W przeszłości miał również dziewczynę, która była Niemką. Kobieta powiedziała później organom ścigania, że Blair nigdy nie kontaktował się z nią w sprawie wizyty.

Mężczyzna zrezygnował jednak z lotu i poprosił o bilet w jedną stronę do Waszyngtonu. Około 6:45, po przybyciu do stolicy USA, wynajął Toyotę Camry na lotnisku Dulles. Później tego ranka, na amerykańskiej drodze nr 250 w Troy w stanie Wirginia, Adams wjechał wypożyczonym samochodem w pojazd innego kierowcy, powodując drobne uszkodzenia. Poszkodowany kierowca powiedział potem detektywom, że Adams „wydawał się miły, ale się spieszył”.

Adams przybył do Knoxville w stanie Tennessee późnym popołudniem 10 lipca 1996. Było to miasto oddalone o około 800 km na południowy zachód od Waszyngtonu. Mężczyzna był widziany na początku na stacji benzynowej w Strawberry Plains Pike w Knoxville o 17:30.

Gerald Sapp, który zajmował się naprawami, został wezwany na stację benzynową. Blair powiedział tamtejszemu sprzedawcy, że ma problemy z kluczykiem i nie może wejść do samochodu. Kiedy Sapp przybył na miejsce, zdał sobie sprawę, że klucz, którego próbował użyć Adams, był przeznaczony do Nissana Altima (pojazdu, który porzucił w Seattle), a nie do Toyoty Camry, którą prowadził.

Sapp poprosił więc Kanadyjczyka, żeby zajrzał do kieszeni. Dodał, że jeśli Adams przyjechał tym autem, to musi mieć do niego klucz. Blair jednak nie przejął się słowami fachowca i nie zaczął szukać kluczyka (według innych źródeł go nie znalazł). Gerald ostatecznie odholował samochód do lokalnego mechanika i wysadził Adamsa w Fairfield Inn w Knoxville.

Po przybyciu do Fairfield Inn Adams został uchwycony na nagraniu z monitoringu holu hotelu. Mężczyzna spędził około 40 minut, włócząc się po hotelu, zanim zdecydował się zapłacić za pokój banknotem studolarowym. Kiedy recepcjonista próbował zwrócić resztę, Adams wyszedł z holu i skierował się na zewnątrz. Później ustalono, że nigdy nie pojawił się w pokoju, który zarezerwował.

Odkrycie ciała Kanadyjczyka

Ciało Blaira Adamsa zostało odnalezione przez robotników budowlanych około 7:30 rano 11 lipca 1996 na budowanym właśnie parkingu Fairfield Inn niedaleko Knoxville przy skrzyżowaniu Strawberry Plains Pike oraz I-40. Mężczyzna był częściowo nagi – miał rozpięte spodnie i koszulę. Buty, skarpetki i spodnie mężczyzny leżały blisko jego ciała.

Wokół rozrzucone były banknoty w walucie niemieckiej, kanadyjskiej i amerykańskiej o łącznej wartości prawie 4000 $. Oprócz pieniędzy policja znalazła także czarną torbę podróżną, w której znajdowały się mapy i paragony z podróży oraz saszetkę, w której znajdowało się 5 uncji sztabek złota, złote i platynowe monety, biżuteria, klucze oraz okulary przeciwsłoneczne. Co ciekawe przy zwłokach znaleziono kluczyki do Toyoty, które Blair rzekomo zgubił.

Według raportu z autopsji przeprowadzonej przez Uniwersytet Medyczny Tennessee, Adams doznał wielu ran ciętych i otarć. Departament Szeryfa Hrabstwa Knox spekulował, że niektóre rany powstały w wyniku prób odparcia ataku. Faktycznie, otarcia na dłoniach świadczą zazwyczaj o tym, że ofiara próbowała się bronić.

W tym przypadku wyglądały jednak podobno bardziej jak rany motocyklistów, którzy spadli z maszyny. Skóra ofiary takiego wypadku w wyniku kontaktu z nawierzchnią drogi wygląda dość charakterystycznie. Doprowadziło to do hipotezy, że Kanadyjczyk mógł zostać wyrzucony z jadącego samochodu, gdy jeszcze żył.

Mężczyzna otrzymał też gwałtowny cios, który rozerwał mu żołądek. Za oficjalną przyczynę śmierci uznano sepsę spowodowaną perforacją jamy brzusznej. 31-latek miał też ranę na czole. Policja ustaliła, że ​​była ona spowodowana uderzeniem łomem lub pałką. Funkcjonariusze uważali, że Adams został wykorzystany seksualnie, chociaż nie znaleziono dowodów DNA potwierdzających to podejrzenie.

W żołądku mężczyzny znaleziono niestrawione resztki pokarmu. Przyjęto, że 31-latek zjadł kolację niedługo po opuszczeniu hotelu. Między posiłkiem a śmiercią nie upłynął też długi czas. Potrawa, którą zjadł Adams składała się z mięsa, sałaty i krewetek. W pobliżu znajdowało się wiele restauracji, ale tylko kilka z nich serwowało dania zawierające owoce morza. Sprawdzono je i okazało się, że jeden z klientów widział kogoś wyglądającego jak Blair w towarzystwie innego mężczyzny. Nie udało się jednak potwierdzić tej informacji.

Próby ustalenia tożsamości sprawcy

Organy ścigania początkowo sugerowały, że śmierć Adamsa miała podłoże seksualne, ponieważ sprawca zostawił mężczyznę częściowo nagiego. Jedynym fizycznym dowodem DNA znalezionym na miejscu zbrodni był kosmyk długich włosów, który Blair trzymał w dłoni. Według relacji matki mężczyzny, jej zamordowany syn zachowywał się dziwnie na kilka tygodni przed wyjazdem z Kanady. Nie chciał jednak powiedzieć, co go dręczyło. Według przyjaciół i rodziny Adams był trzeźwy przez dwa ostatnie lata swojego życia. Krótko przed śmiercią przestał chodzić na spotkania Anonimowych Alkoholików. Podobno Adams zwierzył się przyjaciołom, że ktoś chciał go zabić.

W 2010 roku w wywiadzie z lokalnymi organami ścigania ujawniono, że Departament Policji w Knoxville nigdy nie otrzymał wiarygodnej wskazówki w sprawie śmierci Blaira Adamsa. Detektywi liczyli, że pomocny okaże się portret pamięciowy mężczyzny, którego zapamiętały dwie kobiety. Widziały one Adamsa rozmawiającego z niezidentyfikowaną osobą przed restauracją Cracker Barrel w Knoxville.

Sprawa pojawiła się również w 1997 roku w popularnym programie telewizyjnym „Unsolved Mysteries”. Niestety nie pomogło to ustalić, kto był sprawcą zabójstwa. Nie wiemy nawet do końca, jaki był motyw zbrodni. Można jedynie wykluczyć rabunek z uwagi na znalezione obok ciała kosztowności. Jedną z bardziej prawdopodobnych hipotez była śmierć w wyniku wypadku samochodowego lub bójki. Być może skorzystał z usług prostytutki, coś poszło nie tak i został zabity przez alfonsa? Tłumaczyłoby to zdjęte spodnie. Dziwne zachowanie Blaira sugeruje, że mógł on cierpieć na jakąś chorobę psychiczną. To wszystko są jedynie domysły, a zagadka czeka do dziś na rozwiązanie.